Daalwijk

In 1690 bestond Daelwijck uit een hofstede met aan de overkant van de Vecht een panoven. Er zijn aanwijzingen dat deze pannenbakkerij al langer bestond. Het is mogelijk een voortzetting geweest van de steenovens van het Cisterciënzerklooster Mariëndaal, dat dicht bij het huidige Daalwijk heeft gestaan.

In 1730 wordt gesproken over "een huis, erf en tichelarij, loods en ovens staande en gelegen ten westen van de Vecht aan de Daalsche Dijk recht tegenover de steenoven op Vijfhuizen". Op 26 augustus 1786 komt Daalwijk voor 7000 gulden in handen van Jan Janse Plomp. Het gaat de familie Plomp, die ook diverse andere buitens aan de Vecht bezit, voor de wind. In 1847 wordt de pannenbakkerij gemoderniseerd tot steenfabriek en wordt het huidige huis gebouwd. Rond 1870 wordt het huis verder uitgebreid.

In 1911 wordt de hele zaak verkocht aan de Amsterdamse firma Jonker, die er een borstelfabriek in vestigt. Het park wordt door de beroemde tuinarchitect Leonard Springer opnieuw ingericht. Een nieuw koetshuis verrijst en er verschijnt een toegangspoort over een sloot. Tot de verkoop aan de gemeente Zuilen in 1929 blijft het huis bewoond door de directeur van de borstelfabriek. 

Tegenwoordig is er horeca gehuisvest en is het een plek om te vergaderen onder de naam "De Parel van Zuilen".