Slot Zuylen

Aan de noordkant van het terrein ligt het poortgebouw uit 1530. Dit gebouwtje geeft toegang tot de voorburcht. Hier tegenover staat een bakstenen toren uit de 17de-eeuw. Links van deze twee torentjes zijn het koetshuis met de dienstwoning en de tuinmanswoning of oranjerie te vinden. Door vlak voor het laatste torentje rechts af te slaan, komt men bij het eigenlijke Slot. Het hoofdgebouw staat op een afzonderlijk eilandje en heeft op alle hoeken achtkantige torens. De strook grond ten zuiden van het kasteel wordt begrensd door een lange slangenmuur uit 1740.

Slot Zuylen gaat terug op een middeleeuws kasteel dat in de 15de-eeuw werd verwoest en begin 16de- eeuw werd herbouwd. Het poortgebouw werd in 1530 toegevoegd. Architect Jacob Marot begon in 1752 in opdracht van Diederik Jacob van Tuyll van Serooskerken met de verbouwing van het kasteel tot buitenverblijf in classicistische stijl. Er werd onder andere een nieuwe voorgevel met een hal in het zuidoosten voor het al bestaande gedeelte geplaatst. Sinds 1752 zijn geen grote bouwkundige wijzigingen meer doorgevoerd. De beroemdste 18de-eeuwse bewoner van Slot Zuylen was schrijfster Belle van Zuylen.

Sinds 1950 is het complex opengesteld voor publiek. In de Gobelinzaal, de voormalige danszaal, hangt een gobelin uit 1643, dat wel 75 vierkante meter groot is.  Bijzonder is ook het feit dat in het boudoir schilderijen hangen van Gerard Honthorst.

In 1841 ontwierp Jan David Zocher een in Engelse landschapsstijl aangelegd park, dat gedeeltelijk is uitgevoerd. De bestaande formele aanleg werd in het zuidwestelijk deel behouden.

In 2021 heeft het Slot n.a.v. onderzoek een tentoonstelling gehouden over het feit dat het slot in de 18de-eeuw gerenoveerd werd met geld uit de koloniën, mede verdiend door slavenhandel en -arbeid. Citaat van de website van het Slot: "Diederik Jacob van Tuyll van Serooskerken en Helena Jacoba de Vicq, de ouders van beroemd vrijdenker en schrijver Belle van Zuylen, kregen in het midden van de achttiende eeuw een immens fortuin in handen dat in grote mate door kolonialisme en slavernij was vergaard. Ze bezaten aandelen in de VOC, de WIC, de Utrechtse Compagnie, de Engelse East India Company en de South Sea Company. Dit fortuin wendde Diederik Jacob onder andere aan om Slot Zuylen compleet te moderniseren en tevens belegde hij tienduizend gulden in leningen aan Surinaamse plantages. Na het overlijden van haar vader ontving Belle een erfenis, die voor bijna veertig procent uit waardepapieren in koloniale ondernemingen bestond".