Walenburg

Verscholen in het bosrijke gebied ten zuiden van de Langbroekerdijk ligt de buitenplaats Walenburg. De mysterieuze middeleeuwse toren met haar kleine raampjes en rode luiken is te bereiken via een oprijlaan, die vanaf de dijk naar het huis voert.

Begin 19de-eeuw kwam Walenburg, na vaak van eigenaar te zijn gewisseld, in handen van de familie Van Lynden van Sandenburg, die nog steeds eigenaar is. Het inmiddels aangebouwde woonhuis werd toen vereenvoudigd. Het poortgebouw werd afgebroken. In 1965 werd een begin gemaakt met de restauratie van Walenburg onder leiding van architect E.A. Canneman. Het poortgebouw werd toen naar een tekening van Jan de Beijer uit 1744 opnieuw opgebouwd. Nadien hebben nog enkele wijzigingen plaatsgevonden.

Rondom het terrein ligt een gracht, waarbinnen ook nog een poortgebouw met trapgevels te zien is. Aan de toren vast zit een aangebouwde woonvleugel, die qua stijl niet lijkt op de toren zelf. De toren bestaat uit een onderbouw, met daarop drie verdiepingen en een kap. Het woonhuis is veel lager.

Ten zuidoosten van de toren ligt een apart omgracht gebied, wat de voorburcht is. Op dit terrein ligt een siertuin met een geometrische aanleg, naar een ontwerp van mevrouw M.E. Canneman-Philipse. De rest van het terrein is ingericht als parkbos. Zowel de voorburcht als de toren zijn bereikbaar via een houten brug.